Bajka o uczuciach

Ginnowata

Ból siedział na łóżku z podkulonymi nogami, patrzył smętnie przed siebie twarzą wykrzywioną własnym bliźniaczym bólem.
- Co ci znowu jest? - zapytała sceptycznie, głosem ociekającym jadem "koleżanka" Złość.
- Boli - odparł Ból płaczliwie
- O! Jakaś nowość - zakpiła Ironia, która zawsze musiała wykpić ból innych.
- Boli - powtórzył Ból.
- Boli - powiedziała znudzona Ciemnota - A po co w ogóle boli?
- Ból mnie boli. Nie chce być bólem - zawył Ból.
- To skocz z mostu - doradziła Opryskliwość, bo już ją ta, boleść Bólu nudziła.
- Boli - wył Ból.
- Co tu siedzicie jak na pogrzebie? - zawołała Radość, która weszła do pokoju trzymając za rękę przyjaciółkę Zabawę.
- Chodź poszaleć - zaproponowała Zabawa - Słońce świecie.
- Boliii - zawył Ból nudząc już wszystkie złe uczucia.
- Co cię boli? - zapytała troskliwie Radość, która miała w sobie drobne pokłady ludzkiej wrażliwości.
- Wszystko, boli mnie ból. Nie chcę być bólem - i znów zaczął Ból płakać.
- Eee chodź nudno tu - rzekła Zabawa, która ostatnimi czasy obcowała z Nudą i Złem.
Zabawa nie spotkawszy się z odpowiedzią wyszła. Spotkała po drodze Zło i razem poszła kusić, a Radość cały czas siedziała przy Bólu zastanawiając się nad sensem własnej radości i tak ze związku Bólu i Radości zrodziło się współczucie i można by powiedzieć, że żyła ta rodzina długo i szczęśliwe, ale Ból zawsze będzie Bólem, więc wniosek nasuwa się sam.

Kropusia

Szajbusiątko! postarałaś się Smile

podoba mi się. Ja niestety nie mam ostatnio czasu nawet na napisanie takiej krótkiej opowieści... Życie...

Amanda

Bardzo mi się podoba!
Czytałam kiedyś cos takiego...(ta sama tematyka) i tam się zakończyło, że miłość jest ślepa i zawsze towarzyszy jej szaleństwo:D
Ślicznie Ginnowata, ślicznie!